Szybkostrzelność praktyczna a celność

[Adam]

Po pewnym przeliczeniu tych liczb mogę napisać, że wartość oczekiwana "trafienia" (czyli szansy na zadanie strat wyrażonej w liczbie testów) w pojedynczym ruchu, bez modyfikacji wynosi:
dla MG-34   2,21
dla 7 karabinów   1,51 (przy tej samej nominalnej sile ognia)
czyli +1 do tego testu zwiększa szansę na trafienie ok.47%.
To jest dla celu w otwartym polu, więc rzadko.

Dla celu typowego (w okopie, budynku, innym dobrym ukryciu) różnica wynosi 75%.

Dla obrazu bez liczb - wychodzi, że siła ognia jednego MG-34 odpowiada sile ognia karabinów całego plutonu niemieckiego (z nie za dużymi stratami).
Z grubsza szacując peemy wyjdzie, że pełny pluton strzelający ze wszystkich broni zada ok.47% strat z kaemów, 32% z peemów i tylko 21% z karabinów.
Ten szacunek dotyczy ognia poniżej 100m, bo oczywiście powyżej peemy praktycznie nic nie zrobią, a karabiny też mniej.

Po proponowanej zmianie stosunek zadawanych strat zmieni się na 37% km, 37% pm, 25% kb. Przy ilości 3 / 7 / 14.

Nie wydaje mi się, żeby 25% strat od ognia karabinów na najbliższym dystansie to było jakoś bardzo dużo. I tak kaemy dominują. W praktyce po stratach to będzie jeszcze bardziej widoczne.

Policzyłem, że te stosunki dla plutonu brytyjskiego to 25% km, 25% pm, 49% kb; amerykańskiego 15% km, 15% pm, 70% Garand. W wersji przed i po zmianach, bo dla rkm nie liczyliśmy bonusa do trafienia.

Przegięcie z tym Garandem. Ciekawe, czy są jakieś dane na ten temat.

[Andrzej]

Wyniki Garanda chyba nie sa przegięciem, zwłaszcza że oprócz niego, był w powszechnym uzyciu także karabinek M1.

Także półautomat, magazynek 15 nabojowy. Ze względu na większą poręczność od długiego i ciężkiego Garanda, stał sią na tyle popularny że pod koniec wojny 4 na 10 żołnierzy było w nie uzbrojonych.

Wychodzi na to, że w US Army, w końcówce wojny, karabiny powtarzalne w zasadzie były na marginesie. BAR, Thompson, M9 Grease Gun, M1, M1 Garand... Wszystko automatyczne lub półautomatyczne...

[Adam]

Karabinek M1 miał też wersję magazynka na 30 naboi. Niektórzy go nie lubili, ponieważ miał słabszego kopa (siłę obalającą - mniejszy kaliber i prędkość wylotowa niż Garand), ale był lżejszy, mniejszy i miał więcej naboi w magazynku, więc niektórzy go lubili.
Co do tych 4/10, to często jest powtarzane, więc pewnie tak było, natomiast etatowo to dostawali podoficerowie i rozmaici żołnierze "pomocniczy" (kierowcy, obsługi km i moździerzy, radiooperatorzy, artylerzyści itd.). W praktyce, to pewnie każdy mógł mieć jak sobie zorganizował (u nich chyba popularny sport, nie wiem, jak to działało).

Z karabinów powtarzalnych, to był w zasadzie Springfield i w większych ilościach w początku wojny na Pacyfiku używali go Marines. Zwykła piechota miała pewne ilości, ale systematycznie wypierane przez Garanda i M1, na etapie lądowania w Europie to poza egzemplarzami z lunetą dla strzelców wyborowych raczej już nie używali.

A jak Andrzeju widzisz te szacunki strat od poszczególnych broni? Ma to jakiś sens?

[Andrzej]

Ma to sens.
Reszta wyjdzie w praniu jak to przeturlacie na makiecie.