Napoleonka 28mm- Black Powder i nie tylko

[Adam]

Cóż, metro ma być. Kiedyś...

[Bayard]

W miniony piątek rozegrałem w Klubie z jednym znajomym bitewkę w system Sharp Practice. Sporo o nim słyszałem i chciałem zobaczyć, czy da się z niego cokolwiek wyciągnąć do naszych, Klubowych przepisów do Napoleonki. Sharp Practice to napoleoński skirmish, nieomal "jedynka", gdzie główną rolę pełnią dowódcy- oficerowie i podoficerowie. Aktywuje się ich losowo, dobierając karty aktywacji lub, jak my, losując ich żetony z woreczka. Dowódcy mogą następnie aktywować żołnierzy w zasięgu swojego dowodzenia. Żołnierze operują w grupach po 6-12 figurek oraz w formacjach (kilka połączonych grup, co daje różne bonusy). Gra jest przyjemna i ma pewien potencjał, zwłaszcza jak się doda jakiś ciekawy, fabularny scenariusz- przepisy były mocno inspirowane książkami i serialem o Sharpie, nie aspirują do wiernego odtwarzania realiów, tylko do tworzenia ciekawej historii i wartkiej akcji. No właśnie- wartkiej... Tu dochodzimy do mojego głównego zawodu- fakt, graliśmy pierwszy raz i to dosyć dużymi siłami, ale i tak nie spodziewałem się, że gra zajmie ponad 5 godzin... W każdym razie- poniżej krótki opis starcia i kilka zdjęć, więcej fotek na moim blogu Zapraszam: https://arsbelli.blogspot.com/2019/01/sharp-practice-18012019.html

Elementy dwóch kompanii 12 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego, dowodzone przez kapitana Nepomucena Płończyńskiego i porucznika Antoniego Białkowskiego starły się gdzieś na Mazowszu z wojskami Austriackimi, które wiosną 1809 roku wtargnęły w granice Księstwa. Dowodzący Austriakami Franz von Schmetterling-Schnapps miał do dyspozycji duży oddział fizylierów, pododziały jegrów i grenzerów oraz armatę. Do starcia doszło na drodze do niewielkiej wsi, w której obaj dowódcy chcieli zebrać zaopatrzenie dla stacjonujących nieopodal głównych sił. Początkowo Polacy entuzjastycznie natarli na wroga, zadając mu spore straty, lecz kapitan Płończyński ociągał się z odpowiednim wsparciem wysiłków porucznika Białkowskiego oraz swojego młodszego brata, Andrzeja, który na czele garstki fizylierów bezskutecznie próbował oskrzydlić formację nieprzyjaciela. Woltyżerowie Białkowskiego zostali zdziesiątkowani, kapitan Nepomucen Płończyński został ciężko ranny i morale wojsk polskich się załamało. Odznaczył się podporucznik Andrzej Płończyński, który wyciskał ze swoich żołnierzy siódme poty doprowadzając do tego, ze kilka razy udało im się osiągnąć niesamowity wynik 3 strzałów na minutę. Porucznik Białkowski także zyskał uznanie, utrzymując swoich ludzi na pozycji mimo niemal dwukrotnej przewagi wroga i dzielnie mu się odgryzając. Obie strony straciły ponad 1/3 swoich sił.

[Adam]

Gra wyglądała przyjemnie, chociaż faktycznie długo jak na potyczkę.
Natomiast drogi na zdjęciach wyglądają świetnie, szczególnie na pierwszym, moim nieskromnym zdaniem. 

[Bayard]

Drogi, drzewa, kapliczki- wszystko wygląda świetnie  A na zdjęciach z niedzielnej bitwy w General de Brigade- jeszcze lepiej Właśnie wrzucam opis na bloga, więc niedługo podeślę i tutaj 

[Bayard]

Raport z bitwy w General de Brigade, rozegrany w minioną niedzielę. Dokładny opis na blogu, tutaj zamieszczam tylko kilka fotek "na zachętę"
https://arsbelli.blogspot.com/2019/01/bitwa-pod-burhenhof-battle-of-burgenhof.html



















Dużo więcej na blogu. Zapraszam

[Adam]

Gratulacje za opis i zdjęcia. Wygląda to całkiem interesująco, jeżeli chodzi o przebieg starcia. Długo graliście?

[Bayard]

Spotkaliśmy się o 11, skończyliśmy koło 15, w tym rozstawienie, więc chyba całkiem nieźle.

[Adam]

Chciałem napisać, że zrobiliśmy z Bayardem kolejny test przepisów i zasady do walki piechoty śmigają już aż miło.  
Tak pokrótce, w ok.2 godziny zrobiliśmy 38 ruchów gry, wliczając dyskusje nad problemami i wyszukiwanie rozwiązań.
Jedno starcie w dwóch fazach - nacierał austriacki batalion w linii na nieco mniejszy polski, również w linii. Najpierw przewagę zdobyła tyraliera polska i nadgryzła ten batalion austriacki, potem doszło do niedługiej wymiany ognia między głównymi siłami batalionów, w wyniku czego Austriacy cofnęli się w dużym zamieszaniu do lasu, z którego przyszli. Przez jakiś czas organizowali się, potem wyszli znowu. Tym razem wygrali walkę tyralier i udało im się podejść na 100m do linii polskiej. Jednak po wymianie ognia znowu zaczęli się cofać, chociaż tylko kawałek i bez takiego zamieszania. Dowódca polski poderwał swój batalion do ataku na bagnety i złamał morale wroga, który uciekł, tym razem na dobre. Straty wyniosły ok. 84 ludzi po stronie polskiej i ok.250 po austriackiej.
Drugie starcie było szybsze, trwało ok.5-7 ruchów czasu gry (czyli kilkanaście minut). Austriacy atakowali w kolumnie, najpierw tyraliera polska zmusiła ich do przedwczesnego otwarcia ognia, ale dowódcy udało się ich poderwać do dalszego marszu. Potem historia była krótka - Austriacy nacierali szparkim krokiem, Polacy nieco przedwcześnie otworzyli ogień, zadali straty (ok.33 zabitych i rannych), po czym wrogowie wpadli na nich w równym szyku, złamali ich morale i zmusili do ucieczki. Ścigając kłuli bagnetami i brali grupki jeńców. Polacy zebrali się i zaczęli organizować za wsią, szykując do dalszej walki, ale pozycję utracili. Straty polskie ok.117 ludzi, w tym ok. połowa to jeńcy i dezerterzy.