kilka myśli po małym starciu

[Adam]

W piątek rozegraliśmy z Michałem małe starcie (po kilka kohort na stronę). Trochę mi się myliły przepisy, ale jakoś poszło. Zapisuję dla pamięci i może jakiegoś komentarza kilka uwag:
1/ W przypadku małych oddziałów bardzo trudno jest ustawić kilka linii - jeden rzut wojska daje przewagę liczby w starciu oraz możliwość działania na flankę. Czy tak powinno być?
2/ Kwestia dzielenia szyku - w zasadzie należałoby się spodziewać, że szyk ciężkozbrojnych powinien mieć tendencję do utrzymywania w prawie każdych okolicznościach, z wyjątkiem rozluźnienia w pościgu czy ucieczce. Jednak u nas zdarzają się zagięcia szyku (zwykle w przypadku częściowego obejścia mniej licznych), a w kolejnych ruchach rozłączenia na zagięciu. Mam wrażenie, że nie do końca tak powinno być, a co najmniej, że takie rozłączenie powinno mieć swoje granice - np. dlatego, że nie chciano by tworzyć w pościgu luki we własnych szyku.
I tutaj pojawia się kwestia kolejna:
3/ Luki w szyku zwartym - powinny narażać wojsko na rozbicie, jednak na razie u nas efektem jest głównie przewaga liczebna (można użyć więcej wojska), żeby wedrzeć się skutecznie w lukę musiałaby mieć szerokość 2 albo 3 kohort - dosyć dużo, przy klasycznym ustawieniu legionu to ok.3/4 jego frontu. Może wprowadzić jakieś dodatkowe bonusy dla atakujących lukę?
4/ Chyba warto popracować nad akcjami dowódców, tj. trochę sformalizować ich możliwości. Wtedy kwestie działań typu obejście, rozłączenie itp. będą wymagały ich udziału i nie będą takie proste jak w tej chwili.
5/ Jakie powinny być granice działań lekkozbrojnych na flankach i tyłach? Jak długo, z jakim skutkiem mogą atakować? Czy powinni wywoływać panikę na tyłach, czy tylko zmuszać do zatrzymania itp.

[Bayard]

Jest późno, właśnie sobie przypomniałem hasło i generalnie trochę już padam, ale przynajmniej do jednego punktu ustosunkować się teraz mogę
5.
Po niedawnej lekturze książeczki Daniela Gazdy "Armie świata antycznego: Republika Rzymska i Kartagina", oraz zainspirowanych nią tekstów źródłowych dotyczących wojen II i I wieku p.n.e. powiedzieć mogę tyle, że według źródeł i większości opracowań formacje lekkozbrojne miały duże znaczenie jedynie przed zwarciem głównych linii bojowych. Zarówno peltaści, jak i velites nie odgrywali później znaczącej roli aż do pościgu i ich obecność na flankach była przeważnie ignorowana/ znoszona obecnością własnych lekkozbrojnych, a o ich obecności na tyłach wrogiego ugrupowania nie przypominam sobie teraz, bym gdzieś czytał... Oddziały te miały zdobyć przewagę na przedpolu i osłabić główną siłę uderzeniową wroga przed zwarciem. Z drugiej strony ich liczebność, zwłaszcza w armiach diadochów, wahała się między 20 a nawet 50%, więc jakoś to uwzględnić trzeba...