rosyjska artyleria

W nawiązaniu do postu Rafiego z "wyboru celów" zakładam osobny wątek, żeby nie mieszać tematów, a wydaje się, że temat jest istotny, bo wraca jak bumerang. Wydaje się też, że gromadzenie dużej liczby dział jest związane głównie z Rosjanami, ponieważ mają nadzwyczaj liczną artylerię dywizyjną, a pozostałe armie mniej i z grubsza podobną pomiędzy sobą ilość, więc nie generują normalnie aż takich problemów.

Czytam aktualnie "Taktykę armii rosyjskiej..." i jest tam wiele ciekawych informacji na temat działania artylerii. Nie doczytałem do końca, więc mogę jeszcze coś znaleźć, ale na ten moment:
-Rosjanie nie szkolili artylerzystów z taktyki powyżej szczebla kompanii; na tym szczeblu szkolenie też nie zawsze było odpowiednie (przyzwoite efekty wynikały często z doświadczenia zdobywanego w walce, siłą rzeczy okupionego stratami i błędami)
-nie mieli dowódców artylerii na wyższych szczeblach (ściśle, od pewnego momentu mieli, ale niskich stopniem i rutynowo ignorowanych przez resztę oficerów)
-koordynacja działania artylerii odbywała się metodą ręcznego sterowania przez dowódcę dywizji i (chyba rzadziej) korpusu; jeżeli ten dowódca nie miał odpowiedniej inicjatywy i pojęcia, co robić, artylerzyści działali samodzielnie (poszczególnymi kompaniami); skrajnym przypadkiem był Suworow, który podobno nigdy nie wydawał rozkazów dla artylerii, uznając, że powinna robić, co potrafi - według uznania
-sprzęt i zaprzęgi Rosjan były bardzo dobre (zmilitaryzowany tabor, bardzo dobre konie), ale zły był proch i były problemy z celownikami
-samodzielne dowodzenie bateriami i osobista odpowiedzialność za stracone działa skutkowała dużą skłonnością do wycofywania się w przypadku zagrożenia (a więc np. zmniejszeniem ognia na najbliższy i najbardziej skuteczny dystans - bo to wymaga ryzyka)
-zasięg kartaczy rosyjskich dział był znacznie krótszy niż innych armii (coś z konstrukcją sprzętu, nie pamiętam w tej chwili)

Żeby urealnić wykorzystanie dział rosyjskich w bitwie możemy:
-wprowadzić ściślejsze zasady wyboru celów
-ograniczyć możliwość jednoczesnego przemieszczania i prowadzenia ognia (typowe działanie pojedynczymi bateriami)
-zastosować schemat ustawienia dział w szyku dywizji: po baterii na skrzydle, b.pozycyjna (ciężka) w rezerwie z tyłu; alternatywnie baterie skrzydłowe ustawiane sekcjami przed frontem

Myślę, że to może zamortyzować istniejące problemy, ponieważ:
-powinno spowodować stopniowe, a nie jednoczesne wprowadzanie dział do akcji (muszą być pojedynczo wyciągane, a nie na podstawie ogólnego rozkazu)
-ograniczona zostanie możliwość ustawienia jednolitego frontu dział przed frontem piechoty
-w połączeniu ze skróceniem dystansu kartaczy i ograniczeniu możliwości koncentrowania ognia na wybranych celach efekt ogniowy powinien się rozproszyć i nieco osłabić

Takie rozwiązania nie wpływają jednak na sytuację, kiedy bitwa jest toczona na pozycjach zajętych wcześniej - siłą rzeczy dowódcy dywizji / korpusu mogą wybrać pozycje według uznania. Tutaj można wprowadzić przymus schematycznego zajmowania pozycji, chyba, że dany dowódca ma odpowiednią cechę / ocenę sytuacji, żeby ingerować w działania artylerii.