kampanie

[Adam]

Maćku, a czy brałeś pod uwagę możliwość rozgrywania kampanii metodą nazwijmy to, "dyskusyjną"? Chodzi mi o to, że można, prawie bez przepisów (jakieś podstawowe założenia typu można maszerować 20-30km/dzień itp. się przydadzą, ale sporo z nich jest nam znane), opierając się na naszej znajomości tematu, usiąść i porozmawiać np. o możliwych wariantach rozwoju sytuacji gdzieś tam (dla przykładu w Rosji w 1812r. -to kiedyś sobie rozważałem do zrobienia). Przykładowo Ty obstawiasz Rosjan i proponujesz działania, ja obstawiam Francuzów, porównujemy sobie plany i stwierdzamy: acha -tutaj Rosjanie musieliby się cofać, a tutaj warto wystawić bitwę, bo mogą zagrozić liniom komunikacyjnym albo zyskać na czasie i rozdzielić zgrupowania npla o tydzień marszu. Robimy sobie tą bitwę (ustalając scenariusz albo jak najwierniej, albo jak najciekawiej), mamy wynik i znowu przechodzimy do dyskusji o tym, co się dzieje w szerszej skali. W takim celu zacząłem robić przepisy "makro", ale potem poszedłem w inne okresy. Niemniej zasadę można zastosować chyba do dowolnego okresu.
Z kolei dla Rzymu czy samurajów chcę zrobić grę polityczno-ekonomiczną, która obejmie właśnie zagadnienia kampanijne, a wystawiane na makietę bitwy będą elementem tej kampanii. Zapewniam, że takie gry są możliwe, już bardzo dawno temu takie robiliśmy i dobrze się bawiliśmy. Nie ma powodu nie zrobić tego lepiej, na miarę naszych dzisiejszych możliwości.

[maciek]

To co proponuje Adam, to mi się najbardziej podoba.
Niestety, trudno jest uzyskać element zaskoczenia na planszy w takiej sytuacji, bo skoro obie strony dyskutują o przebiegu kampanii to obie mają pojęcie co może się zdarzyć w bitwie (np. manewr okrążający). Zwróćcie uwagę, że ja obsesyjnie staram się wyeliminować potrzebę rozjemcy z takich gier.

[Adam]

skoro obie strony dyskutują o przebiegu kampanii to obie mają pojęcie co może się zdarzyć w bitwie (np. manewr okrążający).

Trochę tak, ale:
a/ jeżeli chcemy posprawdzać warianty działań osadzone w jakichś realiach, to nie musi nam to przeszkadzać; taka była moja niegdysiejsza koncepcja -wspólnie porozważać jakie są możliwości stron, zaproponować plany, rozważyć konsekwencje, z wielu wybrać najciekawszą (np. taką, która daje największą szansę na zmianę wyniku, oczywiście pod warunkiem dobrego dowodzenia, a nie dlatego, że jedna strona robi same błędy)
b/ jeżeli koniecznie chcemy się zaskakiwać (co oczywiście jest sympatyczne), to mamy do dyspozycji kostkę albo arbitra; sądzę, że przewaga arbitra jest dosyć oczywista, jedyną wadą jest, że powinna to być trzecia osoba, ale to w końcu nie jest aż takie wyzwanie

P.S. Może wydzielę posty z tego wątku do tematu o kampaniach?

[maciek]

Obsesyjnie unikam rozjemcy, bo sam zazwyczaj nim jestem i mam najmniejszą zabawę.

Podziel wątki, oczywiście.

[Adam]

Ja niestety też notorycznie jestem rozjemcą, może dlatego zacząłem rozwijać przepisy kampanijne, bo w kampanii to właśnie rozjemca ma masę zabawy patrząc, co ci biedni gracze wyprawiają.  A poza tym czułem potrzebę, żeby na czymś się oprzeć w interpretowaniu sytuacji.
Co prawda trzeba włożyć sporo wysiłku, ale bawię się dotychczas dużo lepiej niż sędziując w bitwach, gdzie faktycznie rozjemca jest traktowany jak element mechaniki gry i nikt nawet nie podziękuje ani piwa nie postawi...  Ale narzekać na błędne interpretacje to proszę bardzo, chętni się znajdą...